var í boði fréttamanna þess í kvöld. Fáránleg framganga Þóru Arnórsdóttur sem talaði út í eitt og greip fram í fyrir gestunum um sín áhugamál og hvað gestirnir sem stóðu þægir við borðin sín hefðu um spurningar hennar að segja gekk fram af manni. Á tíma voru gestirnir farnir að spyrja hana Þóru hvað henni fyndist um þetta eða hitt!
Algerlega er fáránlegt að leyfa gestunum að tala á jafnréttisgrundvelli hvað tímalengd varðar. Til hvers þarf maður að hlusta á (Ofur)Björtu nota jafn mikinn tíma til að tala og stjórnmálamenn sem eru á leiðinni á þing eru að tala um alvörumálefni? Hver nennir að hlusta á hana sem er út úr stjórnmálum að eilífu- Amen og flokkur hennar dauður - Tot gewesen sein- eins og við hefðum sagt í þýskunni í 3. bekk. Eða þá steypu sem hún var að bjóða uppá í orðskrúðinu. Hún blaðraði sífellt fram í fyrir Sigmundi Davíð og Bjarna sem öfugt við hana vita alveg hvað þeir eru að tala um. Mér finnst að hún myndi vera mun betri í að moka undan hestunum á Torfastöðum heldur en að tala um pólitík við alvöru stjórnmálamenn.
Helgi Hrafn gat ekki tekið neinn vitrænan þátt í umræðunum þar sem hann virtist ekki vita neitt um það hvað verið var að ræða. Þess í stað þvældi hann um stjórnarskrá og eitthvað stjórnlagaþing sem myndi öllu breyta. Gott ef ekki hvað Sjálfstæðisflokkurinn væri óstjórntækur líka. Hinir gestirnir stóðu með vorkunnarsvip á meðan hann plokkaði í skegg sitt og talaði um gersamlega óskyld mál þeim sem á dagskrá eru í komandi kosningum.
Logi Már talaði margt um réttlæti og jöfnuð með allskyns orðasamböndum sem erfitt var að tengja við eitthvað annað. Spyrja mætti Snorra Óskarsson kennara á Akureyri hvernig hann upplifði þetta yfirlýsta réttlæti og umburðarlyndi Loga Más sem telur sig þess umkominn að segja þjóðinni til í siðferðislegum efnum.
Inga Sæland táraðist yfir kjörum þeirra verst settu sem vissulega hafa það skítt og búa í tjöldum meðan aðrir óskyldir hafa það mun betra. En ekki komst mikið annað fram frá henni blessaðri né flokknum hennar sem líklega kemst ekki á þing sem betur fer og fækkar þá um einn óþarfan smáflokkinn. Því miður eru horfur á að Viðreisn komist á þing sem betur hefði ekki verið fyrir land og þjóð.
Þrír gestir voru hófstilltir í orðum og greinilega vissu eitthvað um hvað þeir væru að segja. En þeir komust illa að fyrir ofstopa Þóru Arnórsdóttur sem blaðraði í síbylju og greip fram í fyrir gestunum þar sem hún hefur að eigin áliti greinilega mikið að segja í stjórnmálabaráttunni. Bjarni Benediktsson var stilltur mjög í framsögn og kom sínu máli til skila í fæstum orðum af öllum þátttakendum. Enda beindust spurningar hinna gestanna flestar að honum. Sem hann leysti úr stillilega svo ekki var þráspurt. Sigmundur Davíð var líka ákveðinn og hófstilltur og stillti sig þó að Björt gjammaði linnulaust fram í fyrir honum. Það er huggun harmi gegn að þurfa ekki að horfa upp á hana eftir morgundaginn.
Katrín Jakobsdóttir gerði sitt besta til að bera til baka að skattar á almenning myndu hækka eftir kjördag fengi hún ráðið. En mistókst gersamlega að sannfæra nokkurn um að svo yrði ekki. Bjarni Benediktsson sagði ákveðið að skattar myndu lækka fengi Sjálfstæðisflokkurinn styrk til þess. Hinir sögðu ekkert um hvað þeir myndu gera eftir kosningar nema að Logi og Þorgerður ætla bæði í Evrópusambandið ef þess er nokkur kostur. Bjarni lofaði þeim andstöðu Sjálfstæðisflokksins við allar slíkar hugmyndir ef slíkt kæmi fram á Alþingi.
Þetta fyrirkomulag á þessum umræðuþætti RÚV um kosningamál er gersamlega út í Hróa. Það er hvergi í hlutfalli við það bakland sem stjórnmálaforingjarnir hafa, hvað þá það stjórnmálavit sem að baki þeim býr. Og svo verður að velja stjórnendur í þannig þætti sem hafa til að bera lágmarksþekkingu og þá kurteisi sem gera verður kröfu um að þeir hafi sé tilgangurinn að fá útskýringar fyrir almenning hjá gestunum á því fyrir hvað þeir standi í stjórnmálum. En ekki að þeim sé upp á lagt að svara spurningum fréttamanna af þeirra áhugasviðum sem kunna að vera efst á baugi inni á RÚV.
Þessi þáttur var í mínum augum ömurlegur sem skilaði mér næsta engu um málefni kosninganna nema frá áminnstum þremur aðilum, Bjarna Benediktssyni, Sigmundi Davíð og Katrínu Jakobsdóttur. Þau þrjú komu einhverju til skila sem hin fimm gerðu ekki.
Hitt liðið hefði betur mátt vera heima hjá sér að skaðlausu frekar en í þessum Sirkús.