á höfuðborgarsvæðinu þá sparast bæði fátækt og fæðingarorlof kvenna.Þörf fyrir húsnæði ungs fólks minnkar. Orkusóun minnkar.Stjórnsýslan minnkar og opinberar framkvæmdir geta minnkað. Eða hvað?
Ég rakst á þessar tölur í gömlum "Kjarna" frá í fyrra:
"
Árið 2014 fæddust 4.375 börn á Íslandi. Það er svipaður fjöldi og árið 2013 þegar 4.326 börn fæddust. Í fyrra fæddust 2.233 drengir og 2.142 stúlkur. Það jafngildir 1.042 drengjum á móti hverjum 1.000 stúlkum. Hagstofan greinir frá þessu í dag.
„Helsti mælikvarði á frjósemi er fjöldi lifandi fæddra barna á ævi hverrar konu og er yfirleitt miðað við að frjósemi þurfi að vera um 2,1 barn til þess að viðhalda mannfjöldanum til lengri tíma litið.
Árið 2014 var frjósemi íslenskra kvenna 1,93 börn á ævi hverrar konu, eða sú sama og árið 2013, en þá hafði hún farið undir tvö í fyrsta sinn frá 2003. Undanfarin ár hefur frjósemi á Íslandi verið rétt um tvö börn á ævi hverrar konu. Frjósemin nú er nærri helmingi minni en hún var um 1960, en þá gat hver kona vænst þess að eignast rúmlega fjögur börn á ævi sinni,“ segir í frétt Hagstofunnar."
Það er greinilegt að íslenskar konur eru ekki að viðhalda þjóðinni þrátt fyrir þann áhuga karlmannanna sem birtist í fjölda kærumála hjá lögreglu á þjóðhátíðum.
Íslendingar verða greinilega að treysta á aukinn innflutning fólks ef takast á að skaffa nægilegt framboð kassafólks í Bónus á komandi árum.
Sumir segja fullum fetum að 8000 íslensk börn búi við fátækt. Hvernig skyldi sú tala vera fundin? Og hvar skyldu þessi börn búa?
Það kæmi ekki á óvart að heimilisfesti fátæktar á Íslandi væri á höfuðborgarsvæðinu? Til þess liggja nokkrar augljósar ástæður.
Sífellt dýrari æfingagjöld í íþróttum. Sífellt meira skutl milli staða til að "æfa". Sífelld endurnýjun tölva og síma. Dýrari byggingalóðir og hærra fermetraverð í íbúðum.
Er þetta allt ekki ódýrara á landsbyggðinni.Er ekki líf allra allt öðruvísi úti á landi en hér? Afslappaðra, minni erill, minni bílakostnaður? Eða svo skilst manni oft af lestri frásagna af mannlífinu þar.
Augljóst svar er við vandamálum fæðingarorlofs og allskyns bóta er, að það eru svo mörg börn á höfuðborgarsvæðinu að það er ekki til fé til að þjónusta þau. Hvorki af hálfu foreldra,ríkis né bæjarfélaga. Hvað er þá til ráða?
Venjulegum börnum verður að fækka á höfuðborgarsvæðinu en fjölga úti á landi?
Við virðumst hvorki hafa ráð á menntakerfi þjóðarinnar né heilbrigðiskerfinu. Ekki samgöngukerfinu heldur.Allt kostar of mikið. Aldraðir svelt, öryrkjar svelta, fátæku börnin, sem einu sinni voru kölluð "Grimsbylýðurinn" af vissum stjórnmálamönnnum, allt sveltur þetta af völdum ríkisstjórna(rinnar), sama hverrar.
Er þá svarið að herða innflutning flóttamanna og hælisleitenda? Eru þeir ekki enda mun duglegri við barneignir en Íslendingar? Þá getur börnunum fjölgað aftur þegar hver kona eignast aftur fjögur börn eða fleiri.Verður samt ekki að byrja á því að fækka?