á nú að breiða yfir óhæfi íslenskra stjórnmálamanna til að axla ábyrgð á því sem þeir eru til kjörnir. Enda er ekki alltaf um auðugan hæfileikagarð að gresja á vettvangi Alþingis eftir kosningar.
Nú á að velja Seðlabankastjóra af einhverri hæfisnefnd að mér skilst. Stóra málið er hvort að einhver kona sé nógu hlutlaus til að vera í hæfisnefnd?
Sama bullið og með Landsréttarvalið.
Eru það ekki kjörnir fulltrúar sem eiga að velja þá sem skipa æðstu embætti, ekki eitthver tætingslið út í bæ sem má sosum nota til hliðsjónar og samantektar? En að hæfisnefndir eigi að velja er fáránlegt.
Már Guðmundsson hefur nú verið Seðlabankastjóri lengi undir mörgum ríkisstjórnum. Að fátöldu Samherjamálinu hefur hann talað skynsamlega og bankinn fetað sig áfram í sæmilegri sátt við landslýð.
Þó að Már hafi verið Che Guevara kommi á sínum ungu dögum og hafi hugsanlega skaðast eitthvað á því finnst mér það ekki útiloka hann. Er ekki Már enn á góðum aldri og með hann er það eins og með kallinn sem sagði um hestinn sinn hann Grána, að hann væri að vísu slægur, illgengur, leiðinlegur og latur en hann væri hestur sem hann þekkti og það væri ekkert víst að hann fengi betri hest ef hann skipti.
Kannski er þetta svipað með hann Má? Við vitum hvað við höfum en vitum ekki hvað við fáum þannig að ég tel að Már eigi að koma til greina sem bankastjóri frekar en einhver stjórnmálakrakki eins og aðrir nýir klárar. Allavega þekkir hann djobbið betur en nokkur annar og ekki kann ég að setja út á varfærni hans í vaxtamálunum í þjóðfélagi sem vill ræna sparifjáreigendur ofar öllu, leggja fjármagnstekjuskatta á verðbætur og útvega útvöldum lán sem ekki þarf að borga til baka sem hin einu sönnu efnahagsúrræði.
Stjórnmálamenn eiga að taka ákvarðanir en ekki einhverjir sjálfskipaðir spekingar með exceltöflur úti í bæ.