við Tjörnina var þegar ég fékk að vera við fermingu dótturdóttur minnar í þessari virðulegu gömlu kirkju.
Meðan söfnuðurinn gekk til altaris á 0% messuvíni, þá hugleiddi ég brunann í NotreDame.
Af hverju metum við okkar menningarverðmæti eins og þetta hús svona lítið eins og Frakkarnir mátu sína Frúarkirkju?
á leiðinni í veisluna gekk ég fram hjá Menntaskólanum mínum gamla. Önnur púðurtunna. Makalaust að við skyldum ekki kveikja í honum með sígarettunum hálffullir á dansæfingunum í gamla daga.
Engar sýnilegar brunavarnir eru í þessum púðurtunnum eins og þakið í NotreDame reyndist vera.Óslökkvandi mneð öllu.
Brunaviðvörunarkerfi eru nánast einskis nýt í svona byggingum ef eldur verður laus.
Og það hefur verið gerð ákveðin tilraun til íkveikju í Fríkirkjunni var mér sagt af gömlum safnaðarmeðlimi.
5 rör í sprinklerkerfi í kirkjuna kosta kannski 5 milljónir. Ef þau væru til staðar brynni hún aldrei.
Viljum við virkilega missa þetta timburlistaverk fyrir svona smáaura? Af hverju erum við svona kærulauss með okkar fágætu timburhús?
Erum við heiladauð?
Viljum við virkilega ekki eiga margar frábærar áhyggjuminni stundir í okkar Fríkirkju við Tjörnina í Reykjavík í stað þess að syrgja brunarústirnar eins og Frakkaræflarnir?