hefði maður látið sér detta í hug við þær aðstæður sem nú ríkja í þjóðfélaginu.
Mikil atvinna er allstaðar og yfirborganir ekki óþekktar.Ferðamennskan virðist heldur aukast en minnka þrátt fyrir hrakspár. Aflabrögð eru góð. En svartagallsræðum fækkar ekki á opinberum vettvangi.
Egilson bræður voru á Útvarpi sögu með Aðalsteini frá Húsavík. Þar voru nú ekki vandræðin með framtíðina. Kaup þeirra vesælustu skyldi hækka í 4-500 þúsund kall. Ekki skyldi fara í verkföll í janúar þegar allir þyrftu að borga Vísað sitt heldur skyldu verkföll verða í maí en skæruverkföll og hafnarlokanir fram að þeim tíma. Ríkisstjórninni skyldi komið frá í mars og kosningar skyldu verða þá.
Sleppt var að tiltaka hvort kaup allra annarra skyldi hækka prósentvís sem vesalinganna.En samt heyrðist manni að kjör allra þyrftu að stórbatna og sagðist Aðalsteinn hafa mörg þúsund manns að baki sér til slíkra verka. Sósíalistaforinginn bunaði linnulaust um mögulegar skattahækkanir, erfðafjárskatts, fjármagnstekjuskatts, skatts á fyrirtæki og alla þá dýrðlegu möguleika sem við blöstu. Aðalsteinn samþykkti þessar áætlanir með nokkrum semingi þó.
Auðvitað voru hækkanir Kjararáðs bensínið til þeirra vel settu sem kveikti á kjaraeldinum. Það sem merkilegast er að fæstir þeirra sem þáðu virðast hafa minnsta skilning á afleiðingunum fyrir framhaldið. Þeir virðast staðráðnir í að halda sínu en hinir sitji uppi með svigrúmsleysið.
Þjóðarsátt gæti tæknilega gengið upp hvað þá lægst launuðu varðar. Þeir sem betur mega þyrftu að skilja um leið, að þeim væri best gert með núlli í taxtahækkunum. En hvernig á að sætta Aðalstein og Egilsyni við slíkt er vandséð.Launalækkun þingmanna og spíssa er líklega það eina sem gæti sætt verkalýðinn við minni hækkanir. Afleiðingin yrði hinsvegar kaupmáttaraukning með gengisstyrkingu og hátt atvinnustig með yfirborgunum.
Þannig þjóðarsátt án verkfalla og verðbólgu gæti gengið upp.