um íslenska pólitík.
"Ég var einn af þeim skeptísku þegar ríkisstjórnin var mynduð í byrjun árs. Að fara í eins manns meirihlutastjórn með tveim smáflokkum með ekkert bakland, þar sem nánast allir innanborð voru reynslulausir, hlyti að skapa vanda.“
Þetta segir Brynjar Níelsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, á Facebook-síðu sinni í dag um þá ákvörðun Bjartrar framtíðar að slíta stjórnarsamstarfinu við Sjálfstæðisflokkinn og Viðreisn. „Svo væri ekki vænlegt til árangurs að leggja lag sitt við flokka sem pikka upp af samfélagsmiðlunum mál sem þeir halda að séu til vinsælda fallið. Í þeim efnum komst BF að vísu ekki með tærnar þar sem Viðreisn var með hælana. Er eins og enginn ætli að læra af óförum Samfylkingarinnar.“
Brynjar segir að það sé sennilega heimsmet í vitleysu hvernig Björt framtíð hafi slitið stjórnarsamstarfinu. Í það minnsta þar til Viðreisnarmenn hafi farið að „opna munninn“ daginn eftir. „Einhverjir myndu segja að aðeins fullkomin flón myndu álykta að ráðherrar og aðrir þurfi að víkja fyrir það eitt að fara að lögum og reglum. Þegar lög og reglur henta ekki einhverjum heitir það núna spilling og leyndarhyggja.“
Þá sé það þyngra en tárum taki „að horfa upp á gamla félaga úr Sjálfstæðisflokknum komna í hóp með Pírötum og öðrum upphlaupslýð. Íslensk þjóð þarf kjarkmikla stjórnarmálamenn sem geta tekið vindinn í fangið en lyppast ekki niður þótt á móti blási. Nú er svo komið að stjórnmálin eru í fullkominni upplausn sem er engum til gagns og allra síst þjóðinni.“
Ekki get ég annað en tekið fullkomlega undir það, að allt þetta hlýst af þeirri dellu sem vinstra liðið og þjóðarsálirnar þríeinu og Pétur á Útvarpi Sögu þrástagast á, að fjórflokkurinn sé undirrót alls ills. Það er eins og enginn af þessum pólitísku flónum skilji það að flokksstarf er samvinna margra til að komast að lýðræðislegri niðurstöðu, ekki umgjörð um spillingu og sérhagsmuni einstakra útvalinna framagosa.
Ef menn vildu almennt leita eftir að starfa í stjórnmálaflokkum í stað að henda skít úr launsátri á fésbók eða bía út athugasemdadálka mest lesinna bloggara með geðveikislegri heimsku sinni og ofstæki, þá myndi ástand stjórnmála batna á Íslandi og smáflokkakraðakinu linna.
Líti menn bara yfir söguna og spyrji sig hvað hefur hlotist jákvætt af brölti BF. , Viðreisnar, Hreyfingarinnar, Pírata, Frjálslyndra, Besta Flokksins, Þjóðvaka, Frjálslyndra og Vinstrimanna, Þjóðvarnarflokksins,Borgaraflokksins og hvað þeir allir hétu þessir tætingsflokkar og núna alls kraðaksins af frelsisfólkinu sem ætlar að tryggja framboð tugs af sérvitringaflokkum í lok október?
Það eru aðeins stóru skipulögðu flokkarnir sem geta gert eitthvað því þeir eru ekki alspilltir af valdagræðgi einstaklinga heldur að allra mestu leyti einlægir í sinni viðleitni að bæta hag þjóðarinnar hvað sem tætingsliðið trúir eða bara lýgur upp öðru. Auðvitað verða alltaf áföll og vonbrigði en svona er bara lífið og oftast lagast það sem útaf ber af sjálfu sér.
Ég er Sjálfstæðismaður af því að sá flokkur hefur aldrei breytt grunnstefnu sinni síðan 1929 né málað yfir nafn og númer eins og sjóræningjarnir gera fyrir kosningar til að leyna því að þeir eru bara handbendi einstaklinga sem eru í leit að fé og frama fyrir sjálfa sig. Grunnstefna Sjálfstæðisflokksins höfðar meira til mín en Framsóknarmennskan, hvað þá nokkuð kraterí.Auðvitað er ég ekki alltaf hamingjusamur með allt en ef meirihlutinn í flokknum vill ekki hlusta á mig, þá get ég ekki annað en látið hann ráða niðurstöðunni.
Það er yfirleitt óhætt að hlusta á það sem Brynjar Níelsson hefur að segja.