Gylfasonar í Fréttablaðinu þar sem hann fær borgað fyrir að skrifa á hverjum fimmtudegi heldur áfram. Margir af þessum pistlum eru með ágætum og fræðandi.
En það slær ávallt út í fyrir honum þegar hann kemur að ósigri hans í þessu stjórnarskrármáli sem helst enginn nema hann hefur áhuga fyrir. Enda hefur okkar stjórnarskrá dugað ágætlega frá 1944 þegar hún var samþykkt af nær allri þjóðinni.
En hann skal ítrekað falla í þá gryfju sem gamli Göbbels notaði að endurtaka lygina um sitt áhugamál bara nógu oft og þá verði hún að sannleika fyrir að minnsta kosti einhverja.
Í blaði dagsins segir prófessor doktor Þorvaldur m.a. svo:
Reykjavík – Evrópusambandið var stofnað til að standa vörð um nýfenginn frið í álfunni eftir heimsstyrjöldina síðari. Sambandinu var ætlað að girða fyrir árekstra og efla sætti meðal ólíkra þjóða sem búa þröngt á tiltölulega litlu landsvæði og höfðu öldum saman eldað grátt silfur með miklu mannfalli. Fyrsta skrefið var að setja auðlindir Frakklands og Þýzkalands undir einn hatt með stofnun Kola- og stálbandalags Evrópu 1952. Þetta er gamla sagan um að standa saman frekar en að falla. Reynslan sýnir að náttúruauðlindir geta leitt af sér ófrið sé þeim illa stjórnað og sé afrakstrinum misskipt..."
Þarna lofsyngur Þorvaldur einokunarbandalag Frakka og Þjóðverja og verðsamráð sem auðvitað beindist mest gegn almenningi í þessum löndum þar sem það er alltaf almenningur sem líður fyrir einokun og verðsamráð kapítalistanna.
Þetta hafði ekkert með frið að gera enda voru þessar þjóðir undir eftirliti Bandaríkjanna sem tryggði þeim líf andspænis sovésku ógninni sem var þá mjög raunveruleg. Enda vill hann koma Íslendingum í hið stóra tollabandalag ESB sem beinist gegn afganginum af heiminum. Hann trúir á stjórnlyndið og tollverndina sem situr yfir framförum sem bersýnilegt er að stendur höllum fæti gegn athafnafrelsinu sem Bandaríkin er í brjóstvörn fyrir og sýna framfarir meðan kyrrstaða ríkir í ESB.
Síðan kemur gamla tuggan:
" Alþingi hefur nú í bráðum sjö ár hunzað niðurstöðu þjóðaratkvæðis um nýja stjórnarskrá 2012. Alþingi treystir sér ekki til að halda nýja þjóðaratkvæðagreiðslu um málið því þingmenn vita að stjórnarskrá eins og þeir vilja margir hafa hana, án jafns vægis atkvæða og án virks ákvæðis um auðlindir í þjóðareigu, myndi aldrei hljóta samþykki kjósenda. Valdarán Alþingis er tvíþætt.
Þingið hunzar þjóðaratkvæðagreiðslu sem þegar hefur farið fram án þess að geta haldið aðra líkt og brezka þingið gæti gert. Fólkið í landinu á því ekki annarra kosta völ en að leysa frá störfum við fyrsta tækifæri alla þá menn og flokka sem hafa brugðizt í stjórnarskrármálinu, brýnasta hagsmunamáli þjóðarinnar."
Sannleikurinn er sá að þjóðin kærir sig ekki hót um stjórnarskrárskrípið sem Þorvaldur framleiddi undir Jóhönnu og Steingrímsstjórninni. Gersamlega hrákasmíði þar sem margt rekur sig á annars horn.
Enda sýndi atkvæðagreiðslan að þjóðin kærði sig kollótta um þetta stjórnarskrábrölt sem eingöngu átti að opna Íslandi leið inn í ESB þangað sem Þorvaldur vill ólmur stefna.
Þessi atkvæðagreiðsla sem Þorvaldur tönnlast á fyrir var svo:
Gild atkvæði voru
111.682 eða 47.14% af heild.
Þeir sem samþykktu voru
34.65 %
en ekki
67 % þjóðarinnar
eins og Þorvaldur þylur í þráhyggjunni sem hefur helst gamla Göbbels að leiðarljósi. Gersamlega ómarktæk álitsgjöf sem var auk þess rugluð af spurningum um allt aðra og óskylda hluti.
Þetta er dæmigerð Trumpisk falsfréttaframleiðsla hjá doktornum.