" Lúpína hefur nýst Landgræðslunni vel sem landgræðslujurt á stórum sandsvæðum. Sveinn Runólfsson, fyrrverandi landgræðslustjóri, segir þó að áður hafi þurft að leggja í heilmikinn kostnað við að friða svæðin og binda sandinn.
Í samtali í Morgunblaðinu í dag telur Sveinn að lúpínan hafi nú lokið hlutverki sínu í landgræðslustarfinu, engin stór sandsvæði séu eftir sem henti að nota hana á. Þá sé ógnvænlegt að sjá útbreiðslu lúpínunnar inn á svæði sem hún átti alls ekki að fara á.
Ákvörðun Landgræðslu ríkisins um að hætta að nota Alaskalúpínu við landgræðslu vekur heitar tilfinningar og umræður, eins og ávallt þegar þessa umdeildu plöntu ber á góma. Sveinn Runólfsson sem var landgræðslustjóri í 44 ár og ber því sína ábyrgð á notkun lúpínunnar segist algerlega sammála ákvörðun eftirmanns síns hjá Landgræðslunni. Ekki sé sama þörf og áður á að græða upp sanda í byggð.
Sveinn rifjar upp í Morgunblaðinu að Landgræðslan hafi einbeitt sér að því að nota lúpínu á stórum sandsvæðum, aðallega á láglendi. Nefnir hann nokkur dæmi um það, ekki síst Mýrdalssand og Hólasand."
Það orkar tvímælis hjá Sveini að friða þurfi svæðin áður en lúpínu er sáð. Hún klárar sig án þess yfirleitt þó lengri tíma taki því kindin þrautnagar hana ekki.
Og með hverju á þá að græða ef ekki með lúpínu og kerfli? Er ekki mjaðarjurtin ágeng planta alveg eins og þessar þegar hún er búin að leggja undir sig mikinn hluta Biskupstungna? Bara af því að hún er íslensk þá er ekki talað um þetta.
Ekki vilja Sveinn og Landgræðslumenn frekar hafa auðnina heldur en lúpínuna? Er ekki uppgræðslan aðeins verið unnin að óverulegu leyti á Íslandi þó að miðað hafi í áttina? Mér sýnist alveg víst að það sé nóg af eyðimörk eftir.