hjá Agli Helgasyni var um margt athyglisvert. Sér í lagi í ljósi bréfs sem Egill ritaði árið 2009 til að vekja athygli á því hversu spillt Ísland væri í norrænum samanburði þá var athyglisvert hvernig hann telur sig umkominn að hóa saman misgreindu fólki til að ræða spillingu á Íslandi árið 2018 á yfirvegaðan hátt.
Þórhildur Sunna brást ekki væntingum með ræðuhöldum spillingu Bjarna Benediktssonar sem ætti umsvifalaust að fara fyrir Landsdóm vegna sinn ávirðinga í Panamaskjölum,uppreisnarærumálum föður síns og Sigríðar Andersen og fleira tíndi hún til um þjófana í Sjálfstæðisflokknum eins og þennan Ásmund Friðriksson, sem aldrei öxluðu ábyrgð frekar en aðrir þingmenn sem ekki kæmu úr Pírataflokknum.
Hinsvegar missti hún sannfæringarkraftinn alveg þegar blaðamennirnir fóru að ræða hvernig Steingrímur J. Sigfússona hefði sogið almannafé vegna þess að skrá sig á Gunnarsstöðum en búa í Breiðholti í skuldlausu húsi og þegið hálf verkamannalaun mánaðarlega í áratugi fyrir eða þegar Jón Þór Ólafsson Pírati bjó í niðurgreiddri húsaleigu í stúdentaíbúðum á meðan hann þáði fullt þingfararkaup. Þá var loks hægt að ræða eithvað annað en yfirstandani spillingarmál Sjálfstæðisflokksins.
Jóni til lofs sagði annar blaðamaðurinn að hann hefði hætt tökunni þegar upp komst en Steingrímur héldi enn áfram á fullu. Sunna gerði ekkert með þær upplýsingar.
Spillingarþátturinn endaði frekar illa og ósannfærandi í því að spillingin myndi nokkurs staðar enda. Þetta væru allt þjófar sem ekki væru í sérstakri deild hjá Þórhildi Sunnu sem er greinlega réttlætisgyðjan endurborin með bundið fyrir öll skilningarvit enda vel uppalin af föður sínum Ævari Kjartanssyni réttlætispostula RÚV til margra ára.
Svo kom viðtalið við sjálfan Holu-Hjálmar.
Egill má eiga það að hann spurði Hjálmar beinna spurninga. En mér fannst Hjálmar vera annaðhvort greinilega vel undirbúinn og hafa svör á reiðum höndum eða vel lesinn í fræðum sem hann skilur samt takmarkað í.
Hann ræddi mikið´um skipulagið frá 2007 -2012 sem hann taldi mikið afrek og hefði það að markmiði að sannfæra fólk um að velja almenningssamgöngur í stað einkabílsins.
Hér kom í ljós sá ásetningur Hjálmars að fólk yrði neytt til að velja strætó eða Borgarlínu vegna þess að aðrir kostir yrðu bara ófærir vegna umferðartafa til dæmis í Ártúnsbrekkunni þar sem 120.000 bilar myndu standa fastir eftir örskamma stund. Til þess myndi hann og skipulagið góða sjá. Greinilega yrðu ekki um fleiri akreinar að ræða heldur myndi fólk frekar hætta að eiga erindi sem áður.
Hjálmar var aðspurður af Agli að vonum harmi sleginn yfir því að hafa verið felldur úr 3. sæti í það fimmta í einhverri uppstillingu hjá Samfylkingunni en bað fólk ekki örvænta samt um að hann myndi ekki koma sínum málum fram.
Áhorfendur voru skildir eftir með þá vissu að nýjar hugmyndir um nýja Borg þar sem iðnaður væri farinn á braut en hjólastígar og gangbrautir væru undirstaða fagurs mannlífs í þéttbýli myndu taka við.
Hjálmar er búinn að skrifa bók þar sem framtíðarsýnir hans í skipulagsmálum eru tíundaðar og Egill veifaði ákveðið framan í áhorfendur. Væntanlega verður þessum sumarsmelli Hjálmars Sveinssonar,-sem Egill nefndi Holu-Hjálmar, gefinn gaumur í næsta Kiljuþætti þessa sama Egils á RÚV.
Þetta Silfur var að vísu nokkuð brotakennt á köflum en Silfur samt.