Ég er hættur að vera hrekkjusvín.
Ég var að vísu búinn að ákveða að hrekkja hann Nonna bæjó duglega eins og hann á í raun skilið að mér finnst. Og ég hélt að allir hérna í götunni væru svo vitlausir að fatta það ekki þegar ég myndi hrekkja hann. Nú er hann Steingrímur úr kjallaranum á móti kominn og segir að hann skuli berja mig ef ég hrekki hann Nonna bæjó. Og ég er hræddur við Steingrím því hann er ódó.
Steingrímur minn, ef ég hrekki ekki hann Nonna, er ég þá nokkuð hrekkjusvín? Er ég bara ekki góður strákur?
Ég get alltaf náð í helvítið hann Nonna bæjó þegar Steingrímur sér ekki til. Og sparkað í hann í laumi. 10 lítil spörk jafngilda einu stóru. Þá veit enginn að ég er hrekkjusvín og orðspor mitt hefur ekki beðið hnekki af því að ég hætti við að hrekkja hann Nonna núna.
Koma tímar og koma ráð. Framvegis er ég aldeilis góður gæi og allir elska mig fyrir það að hætta við að hrekkja hann Nonna bæjó eins og mig langaði. Innrætið mitt er mitt einkamál sem allir verða nú búnir að gleyma þegar ég byrja aftur og færi gefst.
Orðspor götunnar okkar hefur ekki beðið hnekki því að það varð enginn slagur. Allt í plati Nonni minn bæjó og Steingrímur. Treystið því að mér detti aldrei nein drulla í hug.