var ég í bílnum frá Boðaþingi í Vatnsendahverfi niður á Landspítala og koma bílnum fyrir í örtröðinni þar. Það var bylur og slabb og allt gekk þó furðanlega á umferðarljósunum. Umferðin var massíf og bíll við bíl.Ökumenn eru orðnir miklu tillitssamari en þeir voru og leyfa mönnum að skipta um akreinar fyrirvaralaust.
Á svona leið hafa menn tíma til að hugsa. Ég velti fyrir mér hvernig það væri að vera á ferð í þessu veðri út að bíða eftir Borgarlínu, keyra með Borgarlínu sem myndi stoppa langt fá Landspítalainnganginn mínum í stað þess að sitja i upphituðum bílnum og hlusta á öll útvarpsprógrömmin þar sem ég lærði heilmikið líka Ég komst að því að ég vildi ekki skipta hvað sem í boði væri. Það var samt ergilegt að vera fastur á ljósunum við Miklubraut-Kringlumýrarbraut þar sem Gvendur Jaki barðist fyrir gerð mislægra gatnamóta fyrir hálfri öld síðan og vildi láta lífeyrisjóði lána í það til að styrkja atvinnustigið.
Nú segir Dagur Bergþóruson Borgarstjóri að tími mislægra gatnamóta í Reykjavík sé liðinn og Hjálmar Sveinsson skipulagsyfirvald segir að það taki því ekki að leggja fleiri akreinar því þær fyllist bara af bílum. Í stað þess skulu götur Borgarinnar þrengdar og fuglahús reist til yndisauka fyrir menn eins og mig sem sitja fastir í umferðinni. Borg er ekki samfélag manna sem þurfa að ferðast hratt um vegna atvinnustarfsemi heldur einhver félagsleg eining sem þjónar tjáskiptum og gildismati og svo auðvitað kynjajafnrétti, berst gegn kynferðislegu ofbeldi og hjálpar svo heiminum öllum með innflutningi flóttafólks og hælisleitenda auk kolefnisbindingar fyrir lánsfé við Hellisheiðarvirkjun. En skuldir Borgarinnar vaxa um einhver tíu af hundraði á næsta ári sem er kosningaár meðan skuldir allra sveitarfélaga á landinu lækka í góðærinu.
Ég komst að þeirri niðurstöðu að það væru aðeins innblásið vinstra fólk sem myndi velja almenningssamgöngur eða hjólhesta á svona slyddumorgni sem þarf að leita sér lækninga um langan veg í allri þeirri umferð sem atvinnutraffíkin er á hinu risastóra höfuðborgarsvæði.
Ég myndi hætta bæði lífi og limum og heilsunni líka með því að reyna þetta ferðalag öðruvísi en á bílnum mínum. Maður þyrfti til þess bæði frekar að vera ungt hraustmenni en ekki sjúkt gamalmenni á níræðisaldri til þess að bjóða þessum aðstæðum í gær byrginn. Og miðað við bílafjöldann þá sýnist mér að þó nokkrir íbúar séu á sömu skoðun að nærri klukkutími i bíl sé skárri en úti.