Sameinaðir Besserwisserar á Íslandi hafa skýringar á hverjum fingri á eðlisþáttum Donald Trump. Maðurinn er brjálaður, Ameríkanar eru brjálaðir, Ameríka er búin að vera. Farið á síðuna http://patent.blog.is/blog/patent/
Þá sjáið þið hvernig sumu fólki líður í þessu samfélagi.
Samt má leita að hliðstæðum í íslensku samfélagi sem orsök fyrir velgengni Trump. Það er að margt fólk er búið að fá yfir sig nóg af meintum lygum og svikum stjórnmálamanna.
Ég held að menn hafi kosið Jón Gnarr og flokk hans að einhverju leyti vegna þessa. Ég hlustaði á manninn á stöð 2 í gær eða hinn. Mér fannst það blasa við hversvegna menn kusu hann frekar en gamla gengið í Borgarstjórn. Og hvernig veran í sviðsljósinu þroskaði sjálfstraust mannsins.
Mér finnst það líka blasa við hversvegna að fylgi Pírata breytist ekki neitt þó að þeir rífist opinberlega innbyrðis og fái sér sálfræðimeðferð. Skráðum fylgismönnunum er slétt sama því þeir sjá sig ekki vera að kjósa þá á kjördegi hvort eð er. Fólkið er að krefjast þroskaðri stjórnmálamanna.
En Kristján Jónsson á Mogganum er oft glöggur. Hann rekur ástæður fyrir því sem hann sér fyrir fylgi Trumps á eftirfarandi hátt:
" Tortryggni í garð þingsins er mikil vestra í báðum flokkum, innan við 15% treysta þingmönnum. Flestir segja þá spillta sérhagsmunaseggi. Bölsýni er útbreidd. Margir hvítir Bandaríkjamenn í lægri millistétt sjá ekki lengur fram á að gamli, ameríski draumurinn um endalaus tækifæri og hagsæld muni rætast fyrir þá.
Þeim sem hafa ekki lokið nema skyldunámi, sem horfa á störf flutt úr landi, sjá innflytjendum og afkomendum þeirra veitt aukin réttindi og jafnvel umsvifalaus aðgangur að bótakerfum ríkisins finnst þeir skildir eftir.
Og hvers vegna er það allt einu orðið skammarlegt í huga og tali margra stjórnmálamanna, fjölmiðla- og menntamanna að vera hvítur karlmaður í Bandaríkjunum, spyrja þeir. Er það sanngjarnt?
Trump höfðar mjög til þessara kjósenda en hann er líka með mest fylgi allra forsetaefna repúblikana hjá nánast öllum hópum. Körlum, konum, hvítum, svörtum, trúhneigðum og lítt trúuðum, menntuðum og ómenntuðum, efnuðum og fátækum.
En rauði þráðurinn er að stuðningsmönnum hans finnst þeir ekki hafa haft nein áhrif. Þeir séu hunsaðir af ráðandi öflum, traðkað á þeim. Flokkurinn hafi svikið þá. Svo mikil eru bræðin og vonbrigðin að þeir vilja mann sem beinlínis hampar því að hann vilji vera grimmur og illur fantur. Auðmýkt, mildi og siðfágun eru ekki lengur eiginleikar sem þetta fólk vill sjá í forseta sínum.
Ráðvillt flokksforysta
Engu virðist skipta þótt fjármálafurstar eins og hinir frægu Koch-bræður, Sheldon Adelson og aðrir auðkýfingar beiti sér gegn Trump, stór hluti flokksins hlustar alls ekki lengur á þá.
Flokksforysta repúblikana hefur aldrei fengið aðra eins útreið. Forystumennirnir eru í losti, sumir segjast ætla að kjósa demókrata frekar en Trump. En þeir munu vafalaust halda fyrir nefið og sameinast um Trump ef hann verður útnefndur. Allt er betra en Clinton í þeirra augum.
David Frum, ritstjóri hins þekkta tímarits The Atlantic, var í eina tíð náinn ráðgjafi George W. Bush forseta og ræðuskrifari hans. Frum segir að uppgangur Trumps sé merki um hrein og klár stéttaátök innan repúblikanaflokksins. Flokkurinn verði að átta sig á einu: Óbreyttir flokksmenn séu ekki í reynd hlynntir því að skera niður velferðarkerfið, það gagnist þeim of vel. Og repúblikanar eigi að hætta að berjast gegn almennum heilbrigðistryggingum Obama en lagfæra kerfið í staðinn.
„Lækkið hæstu skattana minna og notið peningana til að hækka bætur til vinnandi fólks í millitekjuhópum,“ segir Frum. „Mótið innflytjendastefnu sem eflir launin en grefur ekki undan þeim. Hafið meiri áhyggjur af reglum sem auka við auðæfi þeirra sem þegar eiga mikið en minni áhyggjur af reglum sem minnka svigrúm til að stunda fjármálabrask.“
Frum er talinn hægrisinnaður repúblikani. En hann segir flokkssystkinum sínum að horfa til þess hvernig margir nýir hægriflokkar í Evrópu, sem kenndir eru við lýðskrum, leggi nánast allir áherslu á stuðning við velferðarkerfið.
Ef enginn sigrar...
Margir hófsamir kjósendur eru í öngum sínum yfir framgangi Trumps. Auðkýfingurinn Michael Bloomberg, fyrrverandi borgarstjóri í New York, veltir því fyrir sér að bjóða sig fram til forseta. Ef, öllum á óvart, atkvæði skiptust þannig að enginn hlyti tilskilinn fjölda kjörmanna, 270, fengi fulltrúadeild þingsins það hlutverk að kjósa forseta. Þar hafa repúblikanar öflugan meirihluta og nokkuð ljóst að þeir myndu ekki kjósa Trump."
Mér sýnist niðurstaða Kristjáns vera sú að venjulegt fólk sé búið að fá nóg af vonbrigðum. Mér finnst ég skynja það sama hér á landi. Bæði innanbrjósts í mér sjálfum."En rauði þráðurinn er að stuðningsmönnum hans finnst þeir ekki hafa haft nein áhrif. Þeir séu hunsaðir af ráðandi öflum, traðkað á þeim." Og því hvernig fólk er að tala í kring um mig.
Okkar íslenska fólk er vonsvikið.Því finnst "að gamli, ameríski draumurinn um endalaus tækifæri og hagsæld muni ekki rætast" fyrir það sjálft. Það tekur út vonbrigðin á því sem hendi er næst. Jóni Gnarr, Pírötum eða einhverju öðru.
Eru það sömu tilfinningar sem valda þessu umróti í stjórnmálum. Fólki finnst það svikið. Það kaus fólk sem í raun hafði enga köllun nema eigin rassa og vegtyllur. Hvar sjá menn hugsjónamenn á ferð í pólitík lengur? Eru þeir ekki orðnir frekar fágætir?
"Spurðu ekki hvað föðurland þitt geti gert fyrir þig heldur hvað þú getir gert fyrir föðurlandið"
Trump er föðurlandssinni. Það fer í taugarnar á mörgum vitringunum. Hann er ekki að biðja um meira að éta fyrir sig. Hann á nóg. Hann vill gera eitthvað fyrir almenning og meinar það. Og fleiri og fleiri Bandaríkjamenn trúa honum.
Svo standa 101 spekingar uppi á Íslandi og segja þennan mann vera fífl.Hvaðan kemur þeim viska og stærð til að tala svo?
Af því kjósa menn Trump.