er ávallt krafa stórs hluta kjósenda sem er í stöðugri fýlu og heimtar sífellt að gert sé fyrir sig eitthvað annað en það sem stjórnvöld hverju sinni eru a reyna að gera. Þetta fólk lifir í mícrocosmos eigin bossa og hugsar ekkert um neitt annað en hvað þjóðfélagið, sem er í þeirra augum skattgreiðendur, geti gert til að láta því líða betur þar niðri.
Skoðanakannanauppgangur flokks fólksins hennar Ingu Sæland er nákvæmlega þetta. Hún talar fjálglega og með mikilli mælsku um að hún ætli að gera eitthvað annað. Nákvæmlega sömu klisjurnar og Björt Framtíð,Viðreisn,Píratar og hvað þeir hétu allir saman þessir óskipulögðu fjáröflunarflokkar með enga stjórnmálareynslu töluðu sem fjálglegast um.
Þegar þessir laustengdu hugsjónalausu flokkar koma svo til stykkisins fer eins fyrir þeim öllum. Þegar menn sjá framan í Benedikt Jóhannesson flokksformann sem ráðherra kemur fljótt í ljós að hann er ekkert eitthvað annað heldur bara verri endurtekning á einherju sem áður hefur verið og síðan stigmagnað af algeru reynslusleysi og skorti á stjórnmálalegri þekkingu. Hann fimbulfambar um aðild að ESB, bann á peningaseðlum fyrir léttara stórabróðurs-eftirlit, upptöku einhver óútskýrðs myntráðs sem annars forms á Evruupptöku, allt sýnir þetta þeim kjósendum sem héldu að þeir væru að kjósa eitthvað annað að þetta er aðeins stigbreytt verri útgáfa af einhverju gömlu sem er búið að margtyggja og því verra ef nokkuð er.
Óttar Proppé og Björt Ólafsdóttir sanna þetta líka með sínum athöfnum að þau eru ekkert eitthvað annað heldur bara endurtekning á gömlu ráðleysi. Um Þorgerði Katrínu ætla ég ekki að hafa mörg orð en hún er bara afturganga sem kveðin verður endanlega niður í næstu kosningum og finnast mér það dapurleg pólitísk örlög gamallar hæfileikaríkrar vinkonu.
Íslenska þjóðfylkingin er bara annað máttlaust apparat sem ekkert mun geta eða máli skipta. Jón Valur ætti að beina kröftum sínum fremur inná svið stjórnmála í sínum gamla flokki og hafa þar áhrif sem hann getur vegna hæfileika sinna.
Um Pírata þarf ekki að fjölyrða, sú skrípahreyfing er löngu búin að sanna sig í augum fólks í því að vera ekkert annað en flokkur fyrir sjálfa forystusauðina og þeirra bossa.
Bjarni Ben situr þarna í sínum gamla Sjálfstæðisflokki og heldur sjó sem rúmlega fjórðungs flokkur. Fátt virðist hann gera til að kveikja á pólitískum sjarma sínum til að afla fylgis sem hann þó býr yfir innst inni, Hann kemur hinsvegar helst ekki fram nema til að bera til baka að hann styðji bullið í Benedikti frænda. Þessi ólíkindastjórn hans virðist fáu muni koma fram og þeir eru líklega fáir sem búast við einhverju af henni. Hún er ekki eitthvað annað það sem af er. Hún verður hugsanlega grátin af fáum þegar hún fer ef þetta er allt og sumt sem við núna sjáum. Jón Gunnarsson hefur reynt að koma fram breytingum í fjármögnun samgöngumála sem eru hrikalegt viðfangsefni. En það er æst til andstöðu við hans hugmyndir á allskyns vígstöðvum svo ekki er vitað hvernig honum gengur. En víst er að verkefnin eru ærin í innviðum landsins. Guðlaugur Þór hefur fátt sjáanlegt gert í að reyna að vinda ofan af refsiaðgerðum á Rússland sem þjóðin er örugglega öll á móti að taka þátt í með ESB.
Framsókn er í sárum vegna innanflokksátaka og er það mjög óheppilegt fyrir allt stjórnmálalíf landsins þar sem flokkurinn var á góðri siglingu þar til að RÚV gerði drullusokksárásina á Sigmund Davíð með aðstoð erlendis frá. Betur væri að þar færi að finnast einhver lending þar innanhúss en það er hreint ekki í augsýn.
Sem betur fer gerir stór hluti kjósenda sér ljóst að aðeins hinum gömlu, skipulögðu og reyndu stjórnmálaflokkum, sem eru stundum var kallaður fjórflokkur, er treystandi til að fara með stjórn þjóðarinnar svo vel sé. Samfylkinguna er ekki hægt að telja lengur með þar sem hún er ekki flokkur heldur hræringur ósamstæðra skoðana þannig að það er eiginlega bara þríflokkur eftir og svo þessi ósamstæði bossahugsjónalýður sem er óánægður með allt sem það fær eða hefur.Bossaflokkarnir gæti verið tegundarheitið vegna sameiginlegs hugsunarháttar.
Inga Sæland virðist enn sem komið er vera bara endurtekning á gömlum klisjum kjósenda sem eru að leita að einhverju þægilegra undir sig. Sem er skaði því hún hefur marga eiginleika Demosþenesar og Kleons sútara sem þarf til að tala fallega. En hvort hún hefur eitthvað annað sem til þarf veit ekki ég. Þangað til er hún bara von um eitthvað annað sem þessi sami hluti kjósenda er til í að elta í von um eitthvað annað fyrir sig.
Eitthvað annað er bara ekki í augsýn í stjórnmálum um þessar mundir enda sumar og góðæri til sjávar og sveita.