Jóna Björg Sætran ritar fróðlega grein í Morgunblaðið 18.nóvember 2016. Henni er sjálfsagt ætlað ap vekja athygli á bágum kjörum kennara sem vinna við erfiðar aðstæður fyrir lítið kaup.
En af hverju er vandi grunnskólans svona hroðalegur að þriðjungur nemenda er ólæs og óskrifandi við útskrift. Þetta var ekki svona í gamla daga. Af hverju er þetta svona?
Í greininni stendur m.a.:
„Menntastefna landsins leggur áherslu á „skóla án aðgreiningar“ þar sem öll börn eiga rétt á setu í almennum bekkjardeildum. Þetta hefur í för með sér að í nemendahópi geta verið börn sem þurfa mjög mismikla aðstoð í kennslustundum því færni þeirra og þroski getur verið afar mismunandi þó svo að þau séu öll fædd á sama ári. Þess utan geta nemendur átt við samskipta- örðugleika að etja, ýmiss konar hegðunarvandamál og kvíða, auk þess sem einbeitingarskortur, athyglisbrestur og ofvirkni eru algeng verkefni sem almennur kennari þarf að takast á við í fari nemenda sinna í kennslustundum.“
Þarna er að finna þá litlu þúfu sem hefur eyðilagt íslenska grunnskólakerfið.
Hver er ábyrgur fyrir þessari þúfu?
Hver viðheldur henni?
Hversvegna er ekki hægt að breyta henni?
Jón Björg lýsir afleiðingum þúfunnar í smáatriðum
- Þetta hefur í för með sér að í nemendahópi geta verið börn sem þurfa mjög mismikla aðstoð í kennslustundum því færni þeirra og þroski getur verið afar mismunandi þó svo að þau séu öll fædd á sama ári
- Þess utan geta nemendur átt við samskipta- örðugleika að etja, ýmiss konar hegðunarvandamál og kvíða, auk þess sem einbeitingarskortur, athyglisbrestur og ofvirkni eru algeng verkefni sem almennur kennari þarf að takast á við í fari nemenda sinna í kennslustundum.
Undirritaður var alla sína skólatíð í kerfi þar sem voru A-bekkir, B-bekkir, C-bekkir og þannig áfram. Í kennslunni miðaðist hraðinn við það meðaltal sem ríkti í bekknum. Þörfum hvers og eins var sinnt eins og kostur var. Ég man ekki annað en að D-bekkingar hafi alveg plummað sig í lífinu þó þeir hafi kannski ekki flestir orðið stúdentar.
Finnst einhverjum núverandi kerfi lýsa einhverju almennu verksviti?
Ef þú ættir að leysa það verkefni að kenna sem flestum að lesa, skrifa og reikna, myndir þú fara að eins og Jón Björg lýsir því að raða í bekkina?
Raða saman upprennandi glæpamönnum með andfélagslega hegðun, útlendingum sem ekki skilja málið og geta ekki lært neitt af þeim sökum, tossum sem þurfa sérstaka aðstoð og svo krökkum með afburða námsgáfur?
Allt vegna þess að einhver andlitslaus sérfræðingur fann upp hugtakið skóli án aðgreiningar. Enginn veit hver hann er þessi snillingur. Þetta er bara svona stefna.
Alveg sama hverskonar ríkisstjórn er hér kosin til valda, alveg sama hver er menntamálaráðherra. Bara að stytta áfangann til stúdentsprófs til að spara einn bekk er aðalmálið? Ekki að gera fólk sjálfbjarga eftir grunnskóla?
Er það furða þó grunnskólakennari krefjist bara miklu hærri launa vegna þess að þurfa að starfa við svona galnar aðstæður? Vera neyddur til að skila af sér ólæsum nemendum og óreiknandi upp úr grunnskóla, sem nemur þriðjungi nemendafjöldans?
Maður myndi halda að það þyrfti kraftaverk til að geta þroskað nokkurn hæfan einstakling upp úr þessu umhverfi.
Þetta er því galið umhverfi, galin uppsetning og leiðir til óbærilegs skaða á þjóðinni og allar æðri menntunar hennar. Með þessu fyrirkomulagi er skipulega verið að vinna að eyðileggingu meirihluta meðalgreindra íslenskra barna og ýta þeim yfir í draumaveröld spjaldtölvuleikja og kláms á netinu í stað þess að kenna þeim að lesa, skrifa og reikna.
Oft veltir lítil þúfa þungu hlassi.