og það er nauðsynlegt að gera greinarmun þar á.
Þetta viðurkenndi Óli Björn Kárason á fundi Sjálfstæðismanna í Kópavogi í gær. Sjálfstæðisflokkurinn kæmist ekki hjá því að ræða hvað blasir við í þessum málum. Auðvitað er það skylda að taka á móti stríðshrjáðum flóttamönnum samkvæmt alþjóðlegum samningum. En við yrðum að spyrja okkur hvort við viljum velja á milli open borders eða velferðarkerfisins íslenska. Annaðhvort að leggja það af eða veikla stórkostlega eða opna landamærin fyrir stjórnlausum innflutningi fólks. Við kæmumst ekki hjá því að breyta kerfinu því að við ráðum ekkert við núverandi ástand.
Fólk hefur áhyggjur af þróun þessara mála. Hælisleitendur eru flestir í leit að betra lífi frá eymd heima fyrir. Við getum hinsvegar ekki haldið okkar velferðarkerfi á sama tíma og við leyfum óheftan innflutning fólks.
Útlendingalögin taka gildi innan skamms. Þá mega innflytjendur flytja inn fjölskyldur sínar. Hafa menn yfirleitt hugmynd um hvað þetta getur kostað margt fólk og mikið fé?
Það er reginmunur á hælisleitendum og kvótaflóttamönnum.