Dagbésjenkó var eitt sinn borgarstjóri í Reykjograd. Svo var hann kosinn frá við lítinn orðstír. En þá kom Thordislova með nýjan flokk og setti hann aftur inn þannig að atkvæðatalningin varð aftur hagstæð.
Nú sá Dagbésjenkó að hann yrði að vinna eitthvað til frægðar ´ser sem myndi halda uppi nafni hans til framtíðar.Hann festi augun við ruslatunnurnar í Reykjograd. Þær voru alltaf að fyllast og hann þurfti að leggja sífellt fleiri hektara undir sorpurðun.
Honum datt það snjallræði i hug að stofna gas og jarðgerðarstöð þannig að eitthvað hægði á urðuninni þó hún yrði áfram hundraðþúsund tonn. Það yrði hægt að keyra moltunni á hæstu fjöll og sá í hana grasfræi og þá myndi jörð grænka í fyllingu tímans.Dagbésjenkó yfirsást að með því að strá lúpínufræi á sprengda klöpp varð hún líka græn með litlum tilkostnaði.
Gasið myndi maður nota á bíla sem brenna metan.En þar sem Dagbésjenkó er mikill aðdáandi rafmagnsbíla ákvað hann að Reykjograd myndi hér eftir aðeins kaupa slíka bíla. Metanið yrði því að brenna út í loftið þar sem það yrði til án þess að talið væri hagstætt að nýta hitann.
Gas og Jarðgerðarstöðin fór tvöfalt framúr stofnkostnaðaráætlun Dagbésjenkó og reksturinn sömuleiðis.Sem betur fer gat hann dregið marga til ábyrgðar fyrir þetta allt, meira að segja áhrifamenn úr öðrum sovétum og stórkostlegasta öflug einkaskrifstofa hans sá um að svipta alla aðra ærunni fyrir þessar gerðir allar.
Allar skoðanakannanir sýna að Dagbésjenkó hefur aldrei notið meira trausts kjósenda og núna og endurkjör hans viðist því borðleggjandi.Hinn mikli athafnamaður mun því sitja á valdastóli einhverja áratugi til viðbótar.