var í þættinum Víglínunni nú rétt áðan.
Ég sá að vísu ekki byrjun þáttarins. En ég sá þó nægilega mikið til að spyrja sjálfan mig að því hvaða annar stjórnmálamaður íslenskur geti flutt mál sitt á jafn skýran og skilmerkilegan hátt en Bjarni gerir. Ég fann ekki neitt afgerandi svar við þeirri spurningu annað það, að svo sé hreinlega ekki um þessar mundir.
Bjarni fór yfirvegað yfir stöðu mála og hvernig hans sýn væri. Hann sagði ákveðið ekki vilja sjá útþenslu ríkisrekstrar sem kallaði á meiri álögur á fyrirtæki og heimili. Hann vildi sjá ráðist í mannaflafrek verkefni og veita fjármunum þangað.
Sem Sjálfstæðismaður heyri ég ekki betri boðskap en þennan. Ég get ekki samþykkt tillögugerðir og yfirboð félagshyggjuflokkanna sem ganga þvert á þetta. Það er minn einfaldi stjórnmálalegi skilningur og áfellist mig hver sem vill.
Bjarni rakti vanda þann sem ríkið er í vegna þess að ekki hafa náðst samningar við hjúkrunarfræðinga. Bjarni rakti það að ekki væri efnilegt að semja um hærri kröfur einstakra hópa en samið hefði verið um við meirihluta launþega. Slíkt myndi kalla á endursamninga við þá fyrri hópa sem honum sýndist ekki ráðleg leið.
Ég var stoltur af formanni Sjálfstæðisflokksins míns við þetta tækifæri. Þó ekki sé ég alltaf sammála honum í einstaka málum þá finn ég ekki aðra stjórnmálamenn á Alþingi sem standa Bjarna Benediktssyni á sporði.