EES

"Ísland var hjálenda erlendra konunga, norskra og danskra, frá Gamla sáttmála á 13. öld og fram á 20. öld. Á þeim tíma urðu Íslendingar ópólitísk þjóð, sinnulaus um landsstjórnina enda valdið í útlöndum.

Skýrsla Björns Bjarnasonar um EES-samstarfið boðar að Íslendingum sé farsælast að líta á sig sem hjálendu Evrópusambandsins þar sem EES-samningurinn kemur í stað Gamla sáttmála.

Í tillögum til úrbóta í Björnsskýrslunni segir: 

Viðurkenna ber í verki að EES-aðildin mótar allt þjóðlífið en ekki skilgreina hana sem erlenda ásælni.

Við eigum að viðurkenna útlenda valdið yfir okkur og sætta okkur við fyrirmæli þaðan, t.d. um að náttúruauðlindir okkar skuli lúta Brusselvaldinu, er efnislegi boðskapurinn. Rökin eru þau að Íslendingar geti ekki staðið á eigin fótum.

Björn leggur til að sérstakt EES-ráðuneyti verði stofnað á Íslandi, nokkurs konar yfirráðuneyti, er skammti lýðræðislega kjörnum stjórnvöldum svigrúm til að ráðstafa málum þannig að yfirvaldið í Brussel sé sátt.

Skýrsla Björns Bjarnasonar dregur skýra víglínu milli tveggja meginskoðana í stjórnmálum. Í einn stað eru þeir sem telja þjóðina ekki kunna fótum sínum forráð og þurfa ,,handleiðslu" frá Brussel. Í annan stað þeir sem treysta Íslendingum til að reka burðugt fullvalda þjóðríki á eigin forsendum.

Samviskuspurningin sem hver og einn þarf að svara er þessi: hvort vil ég líta á Ísland sem hjálendu eða fullvalda þjóðríki?"

Síðasta málsgreinin er eiginlega það sem máli skiptir. Báðir Samfylkingarflokkarnir á Alþingi vilja að fullveldið sé framselt til Brussel. Stefnulausu litlu ljótu flokkarnir dingla þarna með og veita jafnan þeim sem betur mega sín eins og sagt var um frændur okkar Dani á sínum tíma.

Sjálfstæðisflokkurinn var sagður vera andsnúinn ESB aðild. Margir draga nú orðið tryggð flokksins  við þá hugsjón í efa eftir 3. orkupakkann.

Einhliða lofgerð við fyrirfram gefna niðurstöðu er fullveldissinnum ekki nægileg leiðsögn um kosti og galla EES samningsins.