í Valhöll nú í hádeginu varpaði ég fram þeirri hugmynd að sérstakt tryggingagjald yrði lagt á laun útlendinga sem hingað sækja til atvinnu.
Um er að ræða jafnvel um 20.000 manns. Auðvitað hefur okkar atvinnulíf þurft á þessu fólki að halda. Það er hinsvegar ekki sjálfgefið að þetta fólk eigi að hafa óheftan aðgang að öllum okkar innviðum til jafns við okkur sem hafa búið í þessu landi um langan aldur og byggt upp innviðina svo sem heilbrigðiskerfið og menntakerfið auk vegakerfisins og orkukerfisins.
Við höfum varið ævi okkar í að byggja innviði landsins upp með sköttum okkar. Jón Gunnarsson benti á að ríkisstjórnin hefði aukið útgjöld til heilbrigðismála um 51% að raungildi og hvergi í heiminum væri greitt hærra kaupgjald en hér á landi hverju sem Þorvaldur Gylfason heldur öðru fram með útúrsnúningum sínum.
Af hverju skyldu útlendingar sem hingað sækja í eiginhagsmunaskyni ekki greiða innviðagjald í formi sérstaks tryggingagjalds, sem gæti numið 1-2 %. Væri það ekki sanngjarnt þegar þeir verða fullgildir aðilar að öllum kjarasamningum sem við höfum gert hér innanlands auk fyllstu réttinda til annarrar þjónustu sem hér stendur til boða?
Til hvers eru landsmenn að standa í verkföllum til að hækka kaupgjald ef allur ávinningur er afhentur útlendingum sem hvergi koma nærri?
Jón vísaði þessum hugmyndum á bug og taldi okkur bera nauðsyn til að fá þetta fólk til kynbóta. Vissulega rétt en eru hin sjónarmið mín svo fráleit? Kostnaðarþátttaka í heilbrigðiskerfinu er sanngjörn tillaga að mínu mati fannst mér á þessum ágæta fundi með Jóni Gunnarssyni sem er ritari hins nýja 18.3 % Sjálfstæðisflokks.