eru í mikilli þöggun hérlendis. Sjálfskipaður sérfræðingar flokkanna, eins og Unnur Brá hjá Sjálfstæðisflokki og Óttar Proppé hjá einhverjum vinstri flokknum, sjá um að berja niður allar efasemdir sem menn kunna að hafa gagnvart því að hafa hér sem mest opin landamæri.
Þar sem málefni útlendinga eru í meiri nánd í Evrópu en hér enn sem komið er, þá er ekki hægt að líta fram hjá því að fólk er ekki lengur tilbúið að láta segja sér fyrir verkum. Naumur ósigur Hofers í Austurríki sýnir að þessi mál eru að fá meira vægi. Kjósendur sjá í umhverfi sínu hvílík vandamál skapast með of öru aðstreymi framandi fólks. Því finnst það vera að komast í stöðu þar sem verið sé að taka af því eigið föðurland. Á Íslandi vakti Jón Magnússon sá góði lögfræðingur athygli á því að hælisleitandi kostar skattþegna um helmingi meira heldur en innlendur öryrki fær í sinn hlut og hann sárlega vantar.
Ef íslenskir stjórnmálaflokkar halda að þeir geti bara stungið hausnum í sandinn gagnvart þessum málaflokki, þá ,munu þeir þurfa að fást við nýja andstæðinga. Sjálfstæðisflokkurinn verður að hlusta á fleiri raddir um útlendingamál en Unni Brá og Áslaugu Örnu.
Einar S. Hálfdánarson, sá skeleggi endurskoðandi og lögmaður, skrifar góða grein í Morgunblaðið um þennan málaflokk. Þar sem vinstri menn lesa ekki Mogga þá vek ég í mínum vanmætti athygli á þessu hér>:(ég feitletra að vild)
"Í upphafi frumvarpsins segir að markmið laganna sé að tryggja að mannúð og skilvirkni ríki við meðferð stjórnvalda í málefnum útlendinga hér á landi. Það er gott og blessað. Ekkert er vikið að markmiðum á borð við öryggi landsins.
Frumvarpið er langhundur og stjórnarfrumvarp lagt fram af innanríkisráðherra, varaformanni Sjálfstæðisflokksins. Þess verður hvergi vart í því ráðuneyti að því sé ekki einfaldlega stýrt af embættismanni að svo miklu leyti sem því er yfirleitt stjórnað (eins og reyndar fleiri ráðuneytum).
Ýmislegt er athugavert við frumvarpið, svo vægt sé til orða tekið. Neiti útlendingur sem sækir um alþjóðlega vernd að gangast undir aldursgreiningu er óheimilt að byggja synjun umsóknar hans á þeirri ástæðu einni. – Hvers vegna ætti svona vitleysa að standa í lögum?
Umsækjanda um alþjóðlega vernd skal standa til boða húsnæði, lágmarksframfærsla og nauðsynleg heilbrigðisþjónusta, þar á meðal vegna geðraskana og geðfötlunar.
Ekki væri nú dónalegt að setja sambærileg ákvæði í lög um réttindi Íslendinga.
Markmiðið um skilvirkni virðist hafa farið fyrir ofan garð og neðan. Augljóst er af lestri frumvarpsins að ekkert hald er í svo að hægt sé með skilvirkum hætti að greina á milli flóttamanna og þeirra sem ætla að koma sér á framfæri velferðarkerfisins undir því yfirskyni.
Það er þó enginn vandi, en þá þarf að gera það sem mörgum veitist orðið erfitt; segja hlutina eins og þeir eru.
Hugtakið ofsóknir og túlkun þess er sérfyrirbrigði í frumvarpinu. Ekki verður betur séð en að maður sem ekki er ofsóttur verði alger undantekning.
Kostnaðaráhrif frumvarps ráðherrans snúa aðallega að starfsemi Útlendingastofnunar, segir hún. Þetta er hreinlega alveg ósatt. Frumvarpið, verði það að lögum, mun leiða til mikils kostnaðar fyrir ríkissjóð vegna fjölgunar þeirra útlendinga sem munu geta komið hér undir ýmsu yfirskyni og ekki geta eða vilja framfleyta sér.
Um það talar reynsla annarra þjóða skýru máli. Hlutfall þeirra er þekkt stærð og nær upp í 90% af fjölda af ákveðnum þjóðum. Svo er bara að reikna. Vill hún ekki birta slíka útreikninga?
Forsætisráðherra Svía segir þá hafa verið barnalega í málefnum útlendinga. Þar hefur allt farið úr böndunum.
Þjóðarsamstaða er orðin í Danmörku um að móttöku fólks sem er í leit að ókeypis framfærslu verði hætt og reglur og eftirlit hert. En við Íslendingar þurfum víst ekki að hlusta á og læra af reynslu annarra.Við getum öll mál leyst betur en aðrir.
Þetta frumvarp þarf að ræða af raunsæi, líka á Alþingi.
Vinstrimenn verða einstöku sinnum að geta talað um kostnað, ekki bara afgreitt öll varnaðarorð sem rasisma þótt það sé einföld leið til að koma sér undan því sem ekki er þeirra sterka hlið, rökræðunni.
Og sjálfstæðismenn í þingflokki sjálfstæðismanna þurfa líka að þora að tala, ekki bara Unnur Brá. Ef flokkarnir á þinginu geta ekki tekið á vandasömum málum munu aðrir koma fram sem bjóða lausnir. Það á ekki bara við í Skandinavíu.
Menning kemur oft við sögu í frumvarpinu, menningarárekstrar hvergi. Samt er það svo að enginn breytist við það að fara yfir landamæri.
Píratinn Helgi Gunnarsson sagði að málið myndi leysast ef við lærðum að bjóða góðan dag eða heilsast á arabísku! En skríllinn sem birtist svo oft í fréttum á torgum þaðan sem flóttamenn eru fjölmennir verður áfram skríll hvernig sem heilsað er.
Reyndar þarf Helgi að læra meira en bara að heilsa á arabísku ef svo fer fram sem horfir. Mikill meirihluta flóttamanna frá Afríku og Austurlöndum er karlmenn á besta aldri sem best geta spjarað sig.
Það er skylda okkar að veita hinum sem verst eru staddir aðstoð, þar á meðal hæli eftir því sem getan leyfir. Þetta á augljóslega við um trúflokka minnihlutahópa í Austurlöndum, þ.e. þá sem eftir eru.
Yfirborðsleg alheimsbjörgunarárátta sem hrjáir svo marga er ekki svarið. Það er víst."
Þarna kemur fram rödd þess sem vill vara við að fljóta sofandi að feigðarósi.
Í vinstri pressunni í dag er forystugreinin einnig að taka á þessu alþjóðlega vandamáli. En á hinn sérstæða þöggunarhátt vinstri manna:
"...Íslensku stjórnmálaflokkarnir flestir hafa staðið sig ágætlega í að sleppa því að notfæra sér hinn fúla pytt kynþáttahaturs hingað til.
Þeir hafa hins vegar staðið sig misvel í því að reyna að þegja frá sér vandamálin.
Áhugavert verður að sjá hvort það muni breytast í komandi þingkosningum, hvort flokkarnir muni breyta áherslum sínum eða hvort Íslenska þjóðfylkingin, sem hyggst bjóða fram í haust, muni njóta einhvers stuðnings. Það verður að teljast ólíklegt en ekki útilokað.
Kynþátta- og útlendingahatur er samfélagslegt krabbamein sem mikilvægt er að uppræta áður en það breiðir frekar úr sér. Þróunin í nágrannaríkjum okkar er víti til varnaðar og mikilvægt að kynþátta- og útlendingahatarar fái skýr skilaboð frá æðstu stöðum um að sjónarmið þeirra séu einskis virði í samfélaginu og ekkert verði gert til að koma til móts við brenglaðar lífsskoðanir þeirra."
Ekkert nema hugsanalögregla er i boði kommúnista sem skal berja niður alla ranghugsun að mati elítunnar.Því var við að búast af okkur sem eldri eru að alþjóðahyggja vinstrimanna væri söm við sig þegar málefni óvelkominna útlendinga bæri á góma.
"