ræddi stjórnmálaástandið i skemmtilegum viðtalsþætti á Útvarpi Sögu sem var endurfluttur á afhallandi sunnudegi.
Mér þótti mikið varið í greiningar hans á stöðu flokkanna og forystumanna þeirra.
Hann taldi aðspurður að stjórnarsamstarfið myndi lifa 3. orkupakkann af. Hinsvegar væri honum ekki fullljóst hvernig stjórnarflokkunum myndi ganga að lifa af eftir samþykkt hans. Hann teldi að Framsóknarflokkurinn væri beinlínis í lífshættu vegna málsins og hann velti fyrir sér hvort samþykkt hans þýddi að Sjálfstæðisflokkurinn myndi verða varanlega minni en 20 % flokkur eftir þetta.
Hann sagðist ekki átta sig á því hverskonar flokkur V.G. væri orðinn. Flokkur sem væri upprunninn úr vinstra armi Alþýðuflokks og Alþýðubandalagsins og hefði átt rætur hjá herstöðvaandstæðingum. Nú væru miklar framkvæmdir á vegum Bandaríkjamanna boðaðar í varnarmalum landsins. Hann teldi að varla gæti slíkt orðið án samþykkis ríkisstjórnarmeirihlutans á Alþingi. Öðruvísi en var 1951 þegar herinn kom nær fyrirvaralaust. Nú væru breyttir tímar og honum fyndist óhugsandi að slíkt yrði án atbeina Alþingis og ríkisstjórnar. Og ríkisstjórnin væri undir forsæti V.G.þannig að ekki væri auðvelt að átta sig á því hverskonar flokkur þetta væri orðinn.
.
Styrmir vildi ekki gera mikið úr hættunni af Trójuhestum innan Sjálfstæðisflokksins sem væru Evrópusinnar innst inni og tilbúnir að ganga í líð með þeim ef svo bæri undir. Hann taldi að þeir væru flestir komnir þaðan yfir til Viðreisnar. Samfylkingin ætti í samskonar vandræðum og krataflokkar um allan heim. Þeir væru að missa tengslin við hið venjulega vinnandi fólk. Það væri einna helst Corbyn sem ræktaði þau gömlu kratatengsli ennþá.
Hinsvegar væri spurning um vaxandi áhrif embættismanna kerfisins með minnkandi þátttöku venjulegs fólks og ungs fólks í flokksstarfi eins og hjá Sjálfstæðisflokknum sem sæju atvinnuhagsmuni sína beinlínis liggja hjá Evrópubandalaginu eins og verið hefði áberandi í Noregi á sínum tíma.
Ég varð hugsi eftir þessar hugleiðingar ritstjórans fyrrverandi auk þess sem hann skyggndist skarplega inn í framtíð atvinnuvega Íslands og stöðu þeirra í breyttum tækniheimi sem væri óðum að myndast.
Víst er að að vaxandi stjórnmálaglundroði blasir við á Íslandi með fjölgun smáflokka á Alþingi sem hlýtur að leiða af því ef gömlu flokkarnir sem einu sinni voru stórir verða fyrir fylgishruni.
Það er full ástæða til að staldra við orð svo reynds manns sem Styrmir Gunnarsson er um stjórnmálin hérlendis sem erlendis og næstu framtíð okkar lands.