er til umfjöllunar hjá Styrmir Gunnarssyni:
"Í 3.grein Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, sem fulltrúar Íslands undirrituðu 26. janúar 1990 og var fullgiltur 28. október 1992, segir svo:
"1. Það sem barni er fyrir beztu skal ávallt hafa forgang þegar félagsmálastofnanir á vegum hins opinbera eða einkaaðilar, dómstólar, stjórnvöld eða löggjafarstofnanir gera ráðstafanir, sem varða börn."
Í 11. grein sama sáttmála segir:
"1.Aðildarríki skulu gera ráðstafanir gegn því að börn séuólöglega flutt úr landi og haldið erlendis."
Í ljósi þessara ákvæða má spyrja með hvaða rökum Útlendingastofnungetur haldið því fram, að enn ein ákvörðun um brottvísun barna sé byggð á "faglegum" sjónarmiðum, eins og talsmaður stofnunarinnar hélt fram í viðtali við RÚV.
Er þessi stofnun þeirrar skoðunar að Íslandi sé aðili aðBarnasáttmála SÞ bara upp á punt?
Það er fagnaðarefni að fjölmennur hópur fólks skuli hafa þrammað á Austurvöll til þess að mótmæla þessu framferði stjórnvalda.
Og skiljanlegt að Umboðsmaður barna hafi óskað eftir samtali við viðkomandi ráðherra um málið."
Skiljanlega stendur okkar góða fólk á öndinni yfir kvíða barna afganska flóttamannsins sem á að senda aftur til Grikklands til þeirra þúsunda hælisleitenda sem þar bíða með stöðu fólks sem nýtur alþjóðlegrar verndar. Hversu stór hlýtur sá kvíði ekki að vera sem þjakar allt þetta fólk sem ekki telur sig geta snúið tilbaka til fyrri heimkynna?
Ber okkur Íslendingum að taka þennan kvíða að okkur til að lina hann?
Hvernig kom þessi fjölskylda hingað? Buðum við henni? Er opin pípa frá flóttamannabúðum Grikklands og hingað? Getur fólk bara ákveðið að setjast hér að með stöðu alþjóðlegrar verndar í Grikklandi?
Eigum við að reyna að fá fleiri úr þessu búðum hingað?
Eigum við að marséra til þess frá Hallgrímskirkju í því skyni undir trumbuslætti atvinnugóðkvendisins Semu Erlu Serdar?
Hvers virði er einhver alþjóðleg vernd S.Þ. í Grikklandi ef öllu skiptir að hægt er að flytja hana hingað og verða að okkar vandamáli en ekki Grikkja?
Hversu marga viljum við fá úr flóttamannabúðum heimsins?
Verður slíkt viðbót ofan á vanda aldraðra og öryrkja sem kveina og kvarta hérlendis eða munu kjör þeirra batna við aukningu á kristilegu hugarfari okkar?
Verðum við ekki að gæta að því hvað við skrifum undir á alþjóðavettvangi eins og Barnasáttmála S.Þ og Marokkóyfirlýsingar?