svo:
"Forysta ríkisstjórnar hefur verið ötul við að útskýra fyrir fólki, að kjaradeilur standi á milli verkalýðshreyfingar og Samtaka atvinnulífsins en ekki á milli hinna fyrrnefndu og ríkisstjórnarinnar.
Það er að sjálfsögðu rétt í grundvallaratriðum en einn þáttur málsins sem skýrir þá athygli, sem beinist að ríkisstjórninni er gjarnan látinn ónefndur.
Það eru ákvarðanir Kjararáðs um launahækkanir æðstu embættismanna, þingmanna og ráðherra, sumarið og haustið 2016. Þá þegar var á það bent úr mörgum áttum, að með þeim ákvörðunum hefði ríkisvaldið tekið að sér það hlutverk að verða leiðandi í mótun kröfugerðar verkalýðssamtaka í næstu lotu kjarasamninga. Það væri ekkert vit í því og á það bent að í tveimur sambærilegum tilvikum á síðustu tæpum þremur áratugum, hefði Alþingi afnumið ákvarðanir svokallaðs Kjaradóms.
Samstaða stjórnmálastéttarinnar um að hafa þær ábendingar að engu var augljós.
Nú stöndum við frammi fyrir þeim afleiðingum, sem þá þegar voru fyrirsjáanlegar.
Þetta er ástæðan fyrir því hvað athyglin beinist mikið að ríkisstjórn í yfirstandandi kjaradeilu."
Manni kann að finnast að verkalýðshreyfingin sé búin að taka að sér lögfgjafarvald í skattamálum. Hún segi til um hvað hún geti samþykkt án þess að fara í verkföll að eigin smekk.
Styrmir hefur rétt fyrir sér að græðgi stjórnmálastéttarinnar og heimska er búin að undirbúa jarðveginn fyrir hörmungunum framundan.