einn helsti máttarstólpi Sjálfstæðisflokksins til margra ára. skrifar grein í Morgunblaðið í dag.
Greinina endar hann svo:
"EES-aðild í stjórnarskrá
Því má velta fyrir sér hvort 25 ára aðild að EES-samningnum hafi leitt til stjórnskipunarvenju.
Fræðimenn á sviði stjórnskipunarréttar deila um það en eru sammála um að tregða stjórnmálamanna til að breyta stjórnarskránni og leyfa framsal valdheimilda sé illskiljanleg.
Það sé hættulaust að viðurkenna fullum fetum í stjórnarskrá nauðsyn reglu um að gefa eftir valdheimildir á skýrt afmörkuðu sviði. Í því felist ekki annað en viðurkenning á þátttöku Íslendinga í alþjóðasamstarfi.
Betra sé að móta reglu sem setji þátttökunni mörk en að stofna til ágreinings sem umboðslausum fræðimönnum sé síðan ætlað að leiða til lykta með álitsgerðum.
Fræðimenn getur greint á um hvort EES-gerð sé þess eðlis að hún rúmist innan stjórnarskrárinnar.
Þeir eru hins vegar allir sammála um að laga beri stjórnarskrána að alþjóðasamstarfi.
Eftir þeim ráðum fara stjórnmálamenn þó ekki. Ótti stjórnmálamanna ræðst af andstöðu við aðild Íslands að ESB. Þar tengjast illu andarnir sem áður er getið.
Þá má kveða niður með því að festa aðildina að EES eina í stjórnarskrána."
Mér ofbýður þessi röksemdafærsla Björns. Að reyna að tengja 25 ára vist Íslands í EES samningnum við nauðsyn þess að framselja fullveldisrétt Íslands á grundvelli hefðar finnst mér skelfilegt.
Veran í EES er að mínum dómi og einhverra annarra er orðin þegar of löng og árangurinn alls ekki óumdeildur þó Björn sé á annarri skoðun.
Aðild að EES samningnum á sínum tíma var talin af mörgum óheimil á grundvelli Stjórnarskrárinnar og var Vigdís Forseti talin hafa verið í miklum efa þar um.
Ég tel mig ekki til illra anda í þjóðlífinu þó að ég hafi sterkar skoðanir á ósnertanleika fullveldis Íslands og telji allt sem miðar í aðrar áttir frá andstæðum öndum runnið.
Stjórnarskrá Íslands er ágæt og engin þörf á að vinstri mönnum né Birni Bjarnasyni verði falið að kukla við hana. Fullveldi Íslands er fyrir mér heilagt og vil verja það með mínum mætti.
Alþjóðasamstarf Íslendinga hefur gengið vandræðalaust fyrir sig án þess að það hafi kallað á stjórnarskrárbreytingar til þessa.
Sjálfstæði þjóðarinnar byggist hinsvegar á einstaklingsfrelsi og athafnafrelsi með hagsmuni allra stétta fyrir augum.
Stjórnarskrárbundið fullveldisframsal er ekki það sem þjóðina vantar.
Verslunarfrelsið sem Jón Sigurðsson sá fyrir sér sem þátt í fullveldi Íslands felur ekki í sér að framselja það til tollabandalaga sem stefnt er gegn öðrum þjóðum.
Heimurinn er talsvert stærri en Evrópa.
Mér er ekki ljúft að gera ágreining við Björn Bjarnason sem ég met mikils en sé mig til þess knúinn í dag.