spyr maður sig.
Ef maður hlustar á grátinn í Ingu Sæland og kvalaveinin í öldruðum og öryrkjum, að maður tali ekki um í verkalýðsforingjunum Sólveigu Önnu Jónsdóttur og Ragnari Þór Ingólfssyni þá er ástandið hjá launþegum svo skelfilegt að að ekki er nokkur leið að bjarga neinu nema fara í löng og góð verkföll í vetur. Að maður tali ekki um Björgvin Guðmundsson sem vonandi er enn þessa heims.
Hvað er til bragðs a taka í þessari alvarlegu stöðu? Þingmenn ætla greinilega engu að skila til baka af Kjararáðspeningunum.
Er þessi umtalaða 45 % kaupmáttaraukning frá 2010 bara hrein lygi þó að þetta línurit komi beint af síðu Björns Bjarnasonar sem er sagður óljúgfróður hverdags?