efnahagsmála á Íslandi er öllum ljóst. Öllum almenningi er líka ljóst hverjir halda á hamrinum til að mölva þetta allt í spað. Verkalýðsforingjarnir. Yfirlýsingar þeirra vekja fólki ugg. Von fólksins er hinsvegar sú að þeir búi yfir annarri skynsemi bakatil en birtist í digrum yfirlýsingunum.
Dr.Gylfi Zoega skrifaði skýrslu um getu 4 % launahækkunargetu efnahagslífsins sem forkólfarnir gáfu lítið fyrir. Þangað væri miklu meira að sækja með hörkunni og heiftúðugum aðgerðum sem launþegar myndu glaðir kosta.
"„Lífskjör þjóðarinnar ráðast af framleiðni, atvinnustigi, viðskiptakjörum og erlendri skuldastöðu. Kjarasamningar hafa áhrif á skiptingu tekna á milli hagnaðar og launa og hlutfallsleg laun einstakra stétta en þegar til lengri tíma er litið skiptir hagvöxtur mestu máli fyrir þróun lífskjara. Þannig hefur 5% hagvöxtur í för með sér að lífskjör verða tvöfalt betri á 14 árum en við 1% hagvöxt gerist það á 70 árum, svo dæmi sé tekið. Miklu máli skiptir því að búa atvinnulífi hagstætt umhverfi.“
Óli Björn Kárason vekur athygli á ýmsum þáttum sem verkalýðsforingjum finnst óþarfi að ræða mikið um sem áhrifavalda á taxtakaup.
"Heildarskuldir ríkissjóðs námu 36% af vergri landsframleiðslu í lok síðasta árs og höfðu lækkað úr 86% frá árinu 2011 þegar skuldirnar náðu hámarki. Samkvæmt fjármálaáætlun er reiknað með að skuldahlutfallið verði komið niður í 21% af landsframleiðslu árið 2023. Vöxtur landsframleiðslunnar, og góður árangur við stjórn efnahags- og ríkisfjármála eru meginástæða þessa mikla árangurs, samhliða fullum endurheimtum og hagstæðu uppgjöri við slitabú fjármálafyrirtækja.
Almenningur nýtur lægri skulda ríkissjóðs í formi lægri vaxtagjalda, sem auka svigrúm ríkissjóðs til að lækka álögur og bæta þjónustu og auka fjárfestingu í innviðum.
Takist að halda áfram á sömu braut verða vaxtagjöld ríkissjóðs nær 46 milljörðum króna lægri árið 2023 en 2009 þegar þau námu alls 84,3 milljörðum króna. Sparnaðurinn er nokkru meiri en heildarútgjöld til samgöngu- og fjarskiptamála á komandi ári samkvæmt fjármálaáætlun. Þessi góði árangur skiptir miklu.
Framlög til heilbrigðismála og annarra velferðarmála hafa verið stóraukin og fjármálaáætlun næstu fimm ára gerir ráð fyrir að útgjaldaaukningin haldi áfram. En um leið hafa ýmsir skattar verið lækkaðir, þótt oft finnist mér eins og aðeins séu tekin hænuskref í þeim efnum – en skref í rétta átt.
Fyrir launafólk skiptir það máli að milliþrep tekjuskatts var fellt niður og lægra þrepið lækkað. Afnám almennra vörugjalda hefur skilað almenningi ávinningi sem og afnám tolla af flestum vörum. Skattfrelsi séreignasparnaðar sem nýttur er til íbúðakaupa hefur skipt ungt fólk miklu.
Ég hef áður bent á að við, sem viljum draga úr umsvifum ríkisins, lækka skatta á almenning og fyrirtæki, ýta undir framtaksmennina og einfalda leikreglurnar, erum í minnihluta á þingi.
Við þurfum að glíma við þingmenn sem líta á vasa almennings og fyrirtækja sem hlaðborð – einskonar All-you-can-eat tilboð fyrir útgjaldaglaða stjórnmálamenn."
Heilbrigðisráðherra og formaður BSRB berjast gegn einkavæðingu í heilbrigðiskerfinu. Biðlistar verði að ganga jafnt yfir alla. Enginn má kaupa sig framhjá kvölum þó hann geti það.
Um grunngildi samfélagsins næst ekki samkomulag. Allir eiga að hafa það jafnskítt, það er inntakið og undirstaða sannleikans um Kjararáð og samanburðarfræðina sem allt umlykur í huga sósíalistans.
Því er ástandið brothætt framundan á verkfallavetrinum mikla.
