boðar hann í grein í Fréttablaðinu. Þar birtir gamli byltingarmaðurinn þau gömlu sannindi jafnaðarmennskunnar að kjör séu bara afstæð. Ef allir hafi það jafn skítt þá sé allt í lagi.
Sjálfur er hann búinn að maka krókinn í gegn um Kjararáð. Nú emjar hann yfir því að sumir vilji rúlla bitlingunum til baka til þess að geta lækkað kröfurnar hjá öðrum. Þá vill hann binda lægstu launin við þriðjung af forstjóralaunum. Þá eru hans þreföldu forréttindi væntanlega tryggð umfram Salek.
Niðurlag greinarinnar er:
" En aftur að Kjararáði og tillögu sem ég set hér með fram. Okkur er sagt að stóri vandinn sé skortur á upplýsingum um kjör og þróun viðmið- unarhópa, og þá væntanlega einnig þeirra sem Kjararáði ber að miða við.
Væri ekki ráð að hver og einn einstaklingur sem sæti á í stjórn Viðskiptaráðs opni veski sitt og sýni þjóðinni hvað þar er að finna. Þau sem tjá sig eins ákaft um kjör annarra og þetta fólk gerir, geta varla vikist undan því að ræða eigin kjör. Þetta ætti að vera einfalt og fljótvirkt. Þar með hefði Kjararáð við miðunarhópinn til að styðjast við.
Varnarvísitala láglaunafólks
Þegar þessar staðreyndir lægju á borðinu væri rétt að hefja umræðu um hver væri siðferðilega boðlegur kjaramunur. Ég hef stungið upp á einn á móti þremur og flutt um það þingmál. Óþarflega mikill munur kann einhver að segja og virði ég það sjónarmið. En ég legg engu að síður til að við byrjum þarna.
Ef við sammæltumst um þetta og á daginn kæmi að viðsemjendur SA og Viðskiptaráðs væru með minna en nemur þriðjungi af þeirra kjörum, þyrfti að gera annað tveggja, hinir hæstu lækki eða hinir lægstu verði hækkaðir þannig að hlutfallinu verði náð. Þarna væri komin varnarvísitala láglaunafólks.
Ef ekki fylgir með í SALEK pakkanum formúla af þessu tagi, þá er bara ein leið fær:
Barátta og aftur barátta!"
Formannsframbjóðandi V.R. í Eflingu vill verkföll sem fyrst. Formaður framhaldskólakennara þarf varla langa brýningu til aðgerða.Flugumferðarstjórar eru líklega í kallfæri, náttúrufræðingar,geislafræðingar og margir aðrir. Enda er þessi sífelldi hagvöxtur og sterkt gengi orðinn illþolandi og Oddi búinn að loka.
Þarna er kominn öflugur baráttuhópur fyrir "kjaraleiðréttingum".
Niður með krónuna! Upp með verðbólguna! "Gömlu tímana gefðu mér" söng hann Ómar einu sinni.
Fram í stríð Ögmundur!